Ο «αιώνιος έφηβος» Σπύρος Μερκούρης στην τελευταία του συνέντευξη λίγο πριν το τέλος

Copy & Paste: http://www.zougla.gr
Ένας έφηβος ενενήντα τριών ετών ονειρεύεται και αγωνίζεται να δώσει ζωή στην Αρχαία Ιερά Οδό.
Να κάνει πραγματικότητα το όραμα της αδερφής του της Μελίνας, να επιστρέψουν στην Ελλάδα τα γλυπτά του Παρθενώνα. Να γίνει η Ελλάδα αυτό που της αξίζει: πηγή πολιτισμού για όλο τον κόσμο και φως γνώσης και ελπίδας. Και όλα αυτά με μία σύνταξη ντροπής 253 ευρώ το μήνα.

Ο Σπύρος Μερκούρης είναι ίσως ο τελευταίος των Μοϊκανών μιας εποχής που έβγαλε την Ελλάδα από την μιζέρια της δεκαετίας του πενήντα, μετά τον εμφύλιο.
Σπύρος και Μελίνα Μερκούρη, Ωνάσης, Μάνος, Μίκης, Κουν, Τσαρούχης, μεγάλοι Έλληνες σε μια μικρή χώρα που ζητούσε να βρει την θέση της στην Ευρώπη.
Όταν συνομιλείς με τον Σπύρο Μερκούρη είναι αδύνατο να περιοριστείς μόνο στο άκουσμα των σοφών λόγων του. Ταυτόχρονα πρέπει να τον κοιτάς στα μάτια γιατί εκεί κρύβεται όλο του το μεγαλείο. Τα μάτια του κρύβουν ένα άσβεστο πνεύμα. Το πνεύμα της Ελλάδας θαρρείς.
Η συνάντησή μας έγινε στο σπίτι του στο κέντρο της Αθήνας. Στο σπίτι που γεννήθηκε και η αδερφή του Μελίνα. Χτισμένο από το 1899, το μόνο σίγουρο είναι πως τα θεμέλιά του και οι τοίχοι του έχουν ποτιστεί με την λέξη πολιτισμός.
Γράφει η Γερακίνα Μπουρίκα

Νίκος Καραντηνός: Ο δάσκαλός μας

Copy & Paste:  ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ • 25 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018

Πέρασαν 10 χρόνια από τη μέρα που έφυγε από την ζωή ο δάσκαλός μας, ο κομμουνιστής δημοσιογράφος Νίκος Καραντηνός. Ήταν 25 Ιουνίου 2008.
Ο Νίκος Καραντηνός ήταν πραγματικός δάσκαλος για εμάς, στη δημοσιογραφία αλλά και σε αυτό που λέμε στάση ζωής.
Στη μνήμη του αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο του για έναν άλλο δάσκαλο, τον Κώστα Βιδάλη, όπου αναφέρεται στη δημοσιογραφία. Το άρθρο του Νίκου Καραντηνού δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» στις 13 Αυγούστου του 2000.
Ακολουθεί ένα κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου, στον «Ριζοσπάστη», που δημοσιεύθηκε ανήμερα της κηδείας του Νίκου Καραντηνού (28/6/2008) και περιέχει και βιογραφικά του στοιχεία.  

***

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΒΙΔΑΛΗ

(για τη δημοσιογραφία)

ΕΔΟΕΑΠ: Εκλογές-παρωδία, παρατυπίες και προσωπικά δεδομένα ασφαλισμένων

του ΛΑΜΠΡΟΥ ΠΑΠΑΞΕΝΑΚΗ

(υποψήφιος δ.σ. ΕΔΟΕΑΠ, μέλος ΕΣΗΕΑ)

Ζούμε κυριολεκτικά μια τραγωδία-παρωδία σε ό,τι αφορά την υπόθεση ΕΔΟΕΑΠ.  Δυστυχώς, για την κατάληξη ευθυνόμαστε ΟΛΟΙ. Ο καθείς εκ της θέσης του για τις πράξεις και την απραξία του. Θα μείνω μόνο σε αυτό υπογραμμίζοντας μόνο την κατάντια αλλά και το απύθμενο θράσος των διοικούντων ένθεν και ένθεν (νυν και τέως) που κονταροχτυπιούνται διαδικτυακά για το ποιος φέρει μεγαλύτερη ευθύνη. Ο λόγος τους, ακόμη και τώρα, δημαγωγικός και λαϊκίστικος προς άγρα των ψήφων όλων όσων παρέσυραν το Νοέμβριο για το μεγάλο ΝΑΙ σε ΟΛΑ. «Για τη… σωτηρία του ΕΔΟΕΑΠ» φώναζαν τότε Ενωμένοι και Συσπειρωμένοι. Τώρα, χωρίστηκαν σε αριστεροδεξιούς της Ακαδημίας (και λοιπών) και δεξιοαριστερούς της Σισίνη που αλληλοκατηγορούνται. Οι μεν ζητούν (και τώρα) ό,τι πει ο υπουργός και αφού οι δε (λόγω εκλογών) δεν συναινούν, έρχεται ο υπουργός και νομοθετεί μείωση επικουρήσεων σε …αυτοδιοικούμενο Οργανισμό. Εδώ κολλάει και η παρωδία! Κατά τα άλλα …εκλέγουμε δ.σ., ενώ πλέον έχουμε και εργοδοτικό εκπρόσωπο σε αυτό.Για να γνωριστούμε, λοιπόν και με λίγα λόγια τι θέλω σε αυτό που χαρακτήρισα ήδη παρωδία. Όχι σίγουρα ότι η υποψηφιότητά μου μπορεί να ανατρέψει κάτι από τα προαναφερθέντα. Η στάση μου και οι προσπάθειές μου ήταν πάντα προς την κατεύθυνση  της πάλης και του αγώνα, η στάση των διοικούντων πάντα προς τη γνωστή κατεύθυνση της καλλιέργειας κλίματος εφησυχασμού.

Διεκδικώ την ψήφο των  μελών του ΕΔΟΕΑΠ γιατί έχω μάθει να παλεύω.  Κυρίως για αρχές και δικαιώματα και με περισσότερη δύναμη όταν κάποιοι με θεωρούν φυσικά αδύναμο. Πεισματώνω δε, όταν αντιμετωπίζω εσκεμμένη αδιαφορία και άρνηση.

ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ, ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ, ΠΑΡΑΤΥΠΙΕΣ ΚΑΙ ΕΔΟΕΑΠ

"δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ": Μαθήματα Ιστορίας

"δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ": Ελλάδα, μια απέραντη «παράγκα»

Στιγμές τού Άρη με τη Μελίνα

Copy & Paste: http://harddog-sport.blogspot.grΟ ΑΡΗΣ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ 

Ήταν στιγμές που μια μελαγχολία σκίαζε το πρόσωπό της. Κλεινόταν στο δικό της κόσμο. Στις άλλες στιγμές ήταν η Μελίνα για τους άλλους. Δυναμική, λαμπερή, αυθόρμητη, ενθουσιώδης, ερωτική, εκρηκτική, σταρ. Ρετιρέ στην Αναγνωστόπουλου. Πρώτες μέρες μεταπολίτευσης. Μ΄ έχει καλέσει να  κουβεντιάσουμε μια ιδέα που έχει για τηλεόραση. Πριν, όταν ήταν αυτοεξορίστη, είχε διαβάσει ένα κομμάτι μου στον Ταχυδρόμο που είχα μπαρκάρει με γκαζάδικο. Αυτό ήταν η αφορμή να ξεκινήσουμε μια σειρά εκπομπών κοινωνικού ενδιαφέροντος. Θα την παρουσίαζε η ίδια κι εγώ θα ήμουν ο δημοσιογράφος που θα τη συνόδευε. Αρνήθηκα γιατί εκεί, στον ΔΟΛ, ούτε που περνούσε από τον νου μας να βγούμε στην τηλεόραση εκείνα τα χρόνια. Πολύ περισσότερο στην Κυβέρνηση Καραμανλή. Μετά από μένα κάλεσε την συνάδελφο Φανή Πετραλιά η οποία επίσης αρνήθηκε. Τελευταίο φώναξε τον Λευτέρη τον Παπαδόπουλο. Με τον Λευτέρη γύρισε μια εκπομπή με θέμα τις γειτονιέςτης Αθήνας που σκηνοθέτησε ο Τζούλη*. Δεν έμαθα τι απόγινε μ΄ αυτή την εκπομπή.

Παραμονές των εκλογών του 1974 μου τηλεφώνησε:

ΜΕΛΙΝΑ: "Νομίζω ότι είμαι το κτήμα ολονών"- "Φοβάμαι να μην μ' αγαπάνε πια" (VIDEO)

"Ως Ελλάδα, αν χάσουμε τον πολιτισμό μας, την κληρονομιά μας, την περιουσία μας ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΝΕΙΣ".

"Φοβάμαι μήπως χαθεί η ιδεολογία στη γη και γίνουμε ανθρωπάκια που θα θέλουμε να καλοπεράσουμε κι εμείς οι Έλληνες ακόμα να χάσουμε αυτό που λέγεται ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ".

"Νόμιζα ότι φοβόμουν την αρρώστια. Δεν είναι αυτό... ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ Μ' ΑΓΑΠΑΝΕ ΠΙΑ".

"Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κομπλιμέντο για μένα όταν με σταματάνε στο δρόμο και μου λένε ...Μελίνα μας. 
Βρίσκω ότι είναι το πιο τρυφερό πράγμα, ότι ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΤΗΜΑ ΟΛΩΝΩΝ".

"δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ": Η χώρα γυμνή, ο λαός μόνος αντιστέκεται στο ξεπούλημα

"δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ": «Εργαλείο φοβερό κάτω απ’ τα κουρέλια»

"δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ": Η Ελλάδα είναι ελληνική;

Άχ Ευρώπη - Τζίμης Πανούσης (Προφητικό...VIDEO)

Αχ Ευρώπη - 1985  

Στίχοι:  Τζίμης Πανούσης

Μουσική:  

Τζίμης Πανούσης

1.

Τζίμης Πανούσης

Αχ Ευρώπη, αχ Ευρώπη

εσύ μας μάρανες, εσύ μας μάρανες

Μας τη φέραν οι βάρβαροι

Μας θαμπώσαν με δώρα

Με χαντρούλες πολύχρωμες

και κουτιά κόκα κόλα

Μας τη φέραν οι βάρβαροι

μας φλομώσαν στο ψέμα

μας τρελάναν στα πέναλτι

και δεν έχουμε τέρμα

ΕΣΗΕΑ: «Έφυγε» ο Θοδωρής Μιχόπουλος

14.01.2018 13:39
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με λύπη ανακοινώνει την ξαφνική απώλεια του δημοσιογράφου Θεόδωρου Μιχόπουλου ο οποίος «έφυγε» σήμερα σε ηλικία 66 ετών.
Ο Θοδωρής Μιχόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1952. Τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1983 στην εφημερίδα «Αυγή», ως συντάκτης ύλης. Στη συνέχεια, ανέλαβε αρχισυντάκτης αλλά και πολιτικός αρθρογράφος. Παράλληλα, εργάστηκε στις εφημερίδες «Το Βήμα», «Η Πρώτη», και στην «Εποχή» ως αρθρογράφος. Διετέλεσε, επίσης, επί σειρά ετών, αρχισυντάκτης πολιτικών εκπομπών στην «ΕΡΤ», τον «ANTENNA», τον «ΣΚΑΙ» και τον «STAR». Τα τελευταία χρόνια υπήρξε υπεύθυνος του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού καθώς και  του γραφείου τύπου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας.

"δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ": Πρόθυμος ατζέντης

"δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ": Ευχές για ένα ευχάριστα απρόβλεπτο 2018

Να πάρει πίσω η Κυβέρνηση την επιβολή τέλους χαρτοσήμου στην επιχορήγηση του «ΑΘΗΝΑ 9.84»

ΕΝΩΣΙΣ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

Δευτέρα, 18 Δεκεμβρίου 2017

 Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Τα Διοικητικά Συμβούλια της ΕΣΗΕΑ και της ΕΣΠΗΤ καταγγέλλουν την Κυβέρνηση και την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων για την επιβολή τέλους χαρτοσήμου ύψους 4.750.000 € στην επιχορήγηση του δημοτικού ραδιοφωνικού σταθμού «ΑΘΗΝΑ 9.84» αναδρομικά από το 2006 (!) οδηγώντας σε οικονομική ασφυξία το σταθμό και σε απόγνωση τους 120 εργαζόμενούς του. Η χρέωση αυτή είναι παράνομη και καταχρηστική, δεδομένου ότι έχει ήδη γνωμοδοτήσει το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους ότι πρόκειται για κοινωφελή επιχείρηση, που δεν υποχρεούται σε τέλος χαρτοσήμου. Εντούτοις, η Κυβέρνηση επανέρχεται και ζητεί νέα γνωμοδότηση.

«Έφυγε» αναπάντεχα ο Βασίλης Μπεσκένης

17.12.2017 16:42

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με μεγάλη θλίψη ανακοινώνει τον ξαφνικό θάνατο του δημοσιογράφου Βασίλη Μπεσκένη, ο οποίος απεβίωσε σήμερα, σε ηλικία 43 ετών.

Ο Βασίλης Μπεσκένης γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Αφού συμπλήρωσε τις λυκειακές του σπουδές φοίτησε σε ΙΕΚ Δημοσιογραφίας, ενώ αργότερα, απέκτησε πτυχίο Ευρωπαϊκού Πολιτισμού από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Το 1993 σε ηλικία μόλις 19 ετών αρχίζει τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος», στο ελεύθερο ρεπορτάζ. Το 1999, παράλληλα με την απασχόλησή του στον «Ελεύθερο Τύπο», ξεκινά να εργάζεται και στο «Mega Channel», ενώ ήδη καλύπτει το πολιτικό ρεπορτάζ. Στην συνέχεια, εργάστηκε στην «ΕΡΤ» και στον «ΣΚΑΙ» μέχρι τον ξαφνικό θάνατό του. Στον «ΣΚΑΙ» ασχολήθηκε με το πολιτικό ρεπορτάζ, το σχολιασμό των γεγονότων και την αρχισυνταξία δελτίων ειδήσεων. Επίσης, είχε συνεργαστεί με πολλά περιοδικά.

ΕΣΗΕΑ: Καταγγέλλουμε την τρομοκρατία και τις απειλές κατά του Σενέρ Λεβέντ

13.12.2017 15:13
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ενώσεως καταγγέλλει το κλίμα τρομοκρατίας και τις απειλές για λιντσάρισμα που δέχεται ο εκδότης της τουρκοκυπριακής εφημερίδας «Αφρίκα», Σενέρ Λεβέντ. Το πρωί του προηγούμενου Σαββάτου στα γραφεία της εφημερίδας συγκεντρώθηκαν εξαγριωμένα μέλη κομμάτων, κάθώς και έποικοι, οι οποίοι φώναζαν συνθήματα και εκτόξευαν ύβρεις και απειλές κατά του Λεβέντ με αφορμή ένα σκίτσο, το οποίο δημοσίευσε η εφημερίδα. Ταυτόχρονα, άγνωστοι, απειλώντας ευθέως κατέθεσαν στεφάνια κηδείας έξω από τα γραφεία της εφημερίδας.

24ωρη απεργία σε όλα τα ΜΜΕ την Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2017

Αθήνα, 12 Δεκεμβρίου 2017

 24ωρη απεργία στα ΜΜΕ
Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2017

Τα Διοικητικά Συμβούλια των Συνεργαζόμενων Ενώσεων στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ, στην από  12/12/2017 συνεδρίασή τους  και στο πλαίσιο της 24ωρης απεργιακής πανελλαδικής κινητοποίησης που έχει κηρύξει η ΓΣΕΕ για την Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου, αποφάσισαν τη συμμετοχή τους με την κήρυξη 24ωρης απεργίας από τις 06.00  π.μ. της Πέμπτης 14 Δεκεμβρίου 2017 έως τις 06.00 π.μ. της  Παρασκευής 15 Δεκεμβρίου 2017 σε όλα τα δημόσια και ιδιωτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Οι εργαζόμενοι στο χώρο της ενημέρωσης, ως ενεργό κομμάτι του σκληρά δοκιμαζόμενου εργατικού κινήματος και της ελληνικής κοινωνίας
ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ –  ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΜΑΣΤΕ στα αντιλαϊκά μέτρα και στις μνημονιακές δεσμεύσεις, που πλήττουν κατάφωρα το σύνολο του Ελληνικού λαού και ιδιαίτερα τους εργαζομένους στο χώρο του Τύπου, σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον ύφεσης, απολύσεων, επισφαλούς και αδήλωτης εργασίας, ανεργίας, νέων περικοπών στις συντάξεις, δριμείας φοροεπιδρομής σε μισθωτούς και συνταξιούχους. φτωχοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την άμεση κατάργηση του συνόλου των αντεργατικών μνημονιακών πολιτικών βίαιης και αντιδημοκρατικής προσβολής των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων που οδήγησαν στο στραγγαλισμό των συλλογικών εργατικών δικαιωμάτων και εγγυήσεων, στην εμπέδωση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, στην κατάργηση του κοινωνικού κράτους και στη διαρκή ομηρία των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ για:

"δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ": Τυχοδιωκτικά παιχνίδια με τη φωτιά

Η Μποφίλιου, το ΚΚΕ και τα πληρωμένα πιστόλια. Όταν οι φιλελέδες δείχνουν το πραγματικό και κατάπτυστο πρόσωπό τους

Copy & Paste: http://zoornalistas.blogspot.gr

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης* 

Παιδιά να λέμε και καμιά αλήθεια: δεν είναι μόνο η Μποφίλιου που έχει ψηφίσει ΚΚΕ χωρίς να του έχει ιδιαίτερη λατρεία. Κι άλλοι Έλληνες και Ελληνίδες το έχουν διαπράξει και είχαν λόγο που το διέπραξαν. Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση τη δικιά μου. Πριν από δέκα χρόνια ακριβώς, στις εκλογές του 2007 βρίσκομαι, ων αριστερός, στο δίλλημα τι στο διάολο να ρίξω στην κάλπη. Εξωκοινοβουλευτικούς και λοιπούς γκρουπούσκουλους δεν μου πήγαινε, η χαμένη πλην τιμητική ψήφος δεν μου ταιριάζει καθόλου. Συνασπισμό με Αλαβάνο, καλύτερα να μου κοβόταν το χέρι. Πασοκάρα ούτε για γέλια, τι μου έμενε δηλαδή;..

ΚΚΕ και πάλι ΚΚΕ, με κλειστά τα μάτια. Κι ας είχα παίξει μπουνίδια με πλείστα όσα Κνιτάκια στο Πανεπιστήμιο κι ας τα είχα στολίσει με ροχάλες πράσινες. Κι ας μην με έπειθε ούτε στιγμή όλο το παραμύθι της κομμουνιστικής επανάστασης σε μία και μόνη χώρα. Ιδίως όταν η χώρα αυτή ήταν η μπανανία που φέρει το όνομα Ελλάδα και όχι κανένας βιομηχανικός κολοσσός της Δύσεως. Ελλείψει ωστόσο άλλων λύσεων, κάπου έπρεπε  να το καταθέσω το κουκί. Και το κατέθεσα στην Παπαρήγα και δεν το έβαλα διόλου μαράζι. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα, δεν είναι σαν τραγούδι απ’ τις Τρύπες που λέει «δεν χωράς πουθενά». Μια χαρά χώρεσα κι ευχαριστώ πολύ κι από ‘δω παν’ κι άλλοι…