Η στυτική συνεισφορά της σύγχρονης «δημοσιογραφίας»

Copy & Paste: http://harddog-sport.blogspot.gr

ΕΙΝΑΙ ΘΛΙΨΗ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΤΕΛΕΣ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ - ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ-ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΥΝ... ΣΤΥΣΗ ΑΝΑΚΟΝΤΑ - Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ - ΕΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Η ΕΣΗΕΑ, ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ ΤΟ ΕΣΡ

Γράφει ο ΑΡΗΣ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ 

Αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι. Τ’ άκουγα κάποτε και θύμωνα. Μ’ έπιανε κι ένα παράπονο. Ένα γμτ. Γιατί αυτοί που το ξεστόμισαν πρώτοι, εκεί γύρω στα Εξάρχεια, δεν ένοιωθα ότι ήταν εχθροί μου. Επειδή εκεί γύρω τριγυρνούσα με τον Νίκο τον Καρούζο, πέριξ και μέσα στα Νταντά, γιατί εκεί πίσω από το VOX, συναντούσα καμιά φορά τον Άσιμο κι επειδή προσωπικά δεν ενοχλήθηκα ποτέ απο τις κάθε είδους καταλήψεις. Θυμάμαι μάλιστα, όταν κάποτε χρειάστηκε να κάνουμε ένα γύρισμα για κάποια εκπομπή, εκεί στην πλατεία, τα ίδια τα παιδιά ανέλαβαν την περιφρούρηση του συνεργείου. Αυτό το σύνθημα, που λες, ένοιωθα πως αδικούσε αυτόν τον χώρο γιατί απλούστατα πολλοί από μας αγωνιστήκαμε για να ’χει το δικαίωμα να εκφράζεται. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν διαπιστώσαμε την διακίνηση ναρκωτικών από ανθρώπους που συνεργαζόταν με την Ασφάλεια.

Έλα όμως που τα χρόνια περνούν, οι άνθρωποι αλλάζουν κι ο Καπιταλισμός σε όλες του τις εκδοχές δικαιώνεται και επιβάλλει πανηγυρικά το ήθος και τη γραφή του. Έλα που δημοσιογράφοι υποτάσσουν την πέννα τους στις επιθυμίες και ορέξεις του κάθε αφεντικού. Ακόμα μάλιστα και δημοσιογράφος που επαίρεται για την αριστερή του καταγωγή και διεκδικεί παρουσία στο Κόμμα, σκύβει με απόλυτη πειθαρχία την κεφαλή στ αφεντικό του.
Είναι μια θλίψη. Είναι θλίψη να βλέπεις ηθοποιούς και μοντέλες να παίρνουν συνεντεύξεις διεκδικώντας ρόλο δημοσιογράφου. Είναι θλίψη να βλέπεις ένα  παιδίον, πρώην μάνατζερ τής γνωστής πορνοστάρ Τζούλια, ασκώντας ρόλο... δημοσιογράφου να διασύρει έναν δυστυχή ηθοποιό. Είναι απογοήτευση ν’ αναγνωρίζεται ρόλος δημοσιογράφου σε διαχειριστές εκπομπών απόλυτης ευτέλειας... Αγγίζει το όριο της εθνικής τραγωδίας η κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας από ψηλοτάκουνες ατθίδες...
Εκεί όμως που η πρόκληση πια δεν έχει, όριο είναι όταν ο άλλος επικαλούμενος το κύρος της δημοσιογραφικής του ιδιότητας φτάνει στο σημείο να διαφημίζει από...αυτοκίνητα μέχρι και προϊόντα που εξασφαλίζουν στον ακροατή....στύση ανακόντα! Και ταυτόχρονα να γίνεται τιμητής πολιτικών ηθών και να καταδικάζει μετά βδελυγμίας τα τεκταινόμενα στα Εξάρχεια, ζητώντας από τον αρμόδιο υπουργό να επέμβει δραστικά... Από την άλλη, πληροφορούμαστε καθημερινά τις φιλανθρωπικές δραστηριότητες συζύγων των καναλαρχών κι ενώ το Κυπριακό βρίσκεται στην πιο κρίσιμη φάση του τα Κανάλια λες και το αγνοούν...
Μια χειμαζόμενη κοινωνία παρακολουθεί καθημερινά εκπομπές που νομίζεις ότι αναφέρονται σε άλλους τόπους κι άλλες εποχές... Καθένας έχει πιάσει ένα μετερίζι στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συχνότητες και κάνει τον χαβαλέ του ερήμην μιας χώρας που βιώνει ένα δράμα πρωτοφανές και απερίγραπτο. Και σ’ όλη αυτή την αθλιότητα δεν είναι ανεύθυνοι κάποιοι που επίζηλα φέρουν τον τίτλο του δημοσιογράφου. Γιατί ενώ ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι να αφυπνίσει την κοινωνία, αυτοί κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να την αποκοιμίσουν προσφέροντάς της μια στύση ανακόντα η έναν οργασμό… τσουνάμι!
Εδώ, λοιπόν, πρόκειται για τον απόλυτο διασυρμό της δημοσιογραφίας. Εδώ δεν έχεις ν’ αντιπαραθέσεις κανένα επιχείρημα στο σύνθημα αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογραφοι. Εδώ πια έχεις να κάμεις με αθλιότητες. Και κανένας ιδιοκτήτης μέσου δεν μπορεί να επικαλεστεί το δικαίωμα να αφοδεύει μέσα από ένα δημόσιο αγαθό που του έχει εκχωρηθεί... Κι εδώ πια αν η ΕΣΗΕΑ δεν μπορεί να παρέμβει δραστικά, οφείλει άμεσα να το πράξει το ΕΣΡ που δόξα τω γεραμπή διαθέτει έγκριτους δημοσιογράφους..

 (*) Το κείμενο του Άρη Σκιαδόπουλου αναρτήθηκε στη σελίδα του, στο facebook. Η αναδημοσίευση από τον Harddog γίνεται με τη συγκατάθεσή του.