ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΑΧΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
Συνάδελφοι,
Μας ζητούν να ψηφίσουμε χωρίς καν να γνωρίζουμε τι ψηφίζουμε, χωρίς να μας λένε από πού πηγάζει η αισιοδοξία τους όταν το σχέδιο δεν κάνει βιώσιμο τον ΕΔΟΕΑΠ, όπως και οι ίδιοι παραδέχονται παραπέμποντας μας σε ένα μέλλον χωρίς μνημόνια και με ανάπτυξη της χώρας που δεν φαίνεται από πουθενά, με αριθμούς τους οποίους πετούν ανεύθυνα χωρίς τεκμηρίωση, με αλλαγές στο καταστατικό που αποφεύγουν να εξηγήσουν τη σκοπιμότητα και τις συνέπειές τους.
Τίποτα από αυτά ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΟΥΝ . Γιαυτό άλλωστε κατάργησαν τη συνέλευση ώστε να μην μαθευτεί η αλήθεια και, έτσι, τα μέλη (μέτοχοι ως τώρα..) να πάνε να ψηφίσουν ως πρόβατα επί σφαγή, διευκολύνοντας την κυβέρνηση, δίνοντας της άλλοθι και απαλλάσσοντάς την από κάθε ευθύνη και πολιτικό κόστος για την ανευθυνότητα με την οποία άφησε ανασφάλιστους 18.000 περίπου ασφαλισμένους δωρίζοντας εκατομμύρια στους εργοδότες με τους οποίους συναλλάσσεται.
Η “σωτηρία” του ΕΔΟΕΑΠ (σύμφωνα με το νομοσχέδιο του κ. Πετρόπουλου) δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σχέδιο για την πλήρη μεταβολή της φυσιογνωμίας του οργανισμού, της παράδοσής του στις βουλές της εκτελεστικής εξουσίας και των εργοδοτών, με αμφίβολα αποτελέσματα ακόμα και για την βιωσιμότητά του.
Ζούμε εδώ και καιρό την απαξίωση του συνόλου του κλάδου, για τον οποίο ούτε η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ούτε οι επικουρικές συντάξεις θεωρούνται αυτονόητα δικαιώματα. Ζούμε μια εποχή συσκέψεων εν κρυπτώ, κατάργησης των θεσμών, προειλημμένων αποφάσεων, των προσχηματικών συγκλήσεων των Διοικητικών Συμβουλίων των Ενώσεων, των υπόγειων παιχνιδιών στις πλάτες χιλιάδων ασφαλισμένων.
Οι πλειοψηφίες της ΕΣΗΕΑ και του ΕΔΟΕΑΠ λειτουργούν ως ηγεμόνες, που αυτοί αποφασίζουν, αυτοί συμφωνούν, αυτοί συγκαλούν συνελεύσεις, χωρίς να είναι ουσιαστικά συνελεύσεις, παρουσιάζοντας στο τέλος ως νίκη τους ένα σχέδιο τάχα σωτηρίας, με το εκβιαστικό δίλημμα “Ή ΤΟ ΨΗΦΙΖΕΙΣ Η ΣΕ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ”.
Και θριαμβολογούν ανερυθρίαστα , αυτοπροβάλλονται ως σωτήρες , επειδή έγινε δεκτή «η πρόταση σωτηρίας» που κατέθεσαν και στην οποία το βασικό σημείο ενός πόρου 2% και οι εισφορές εργοδοτών είχε ήδη συμφωνηθεί από τους εργοδότες εδώ και ένα χρόνο αλλά ο κ. Πετρόπουλος (του οποίου το όνομα υπάρχει ακόμη στο site της ΠΟΕΣΥ!!) δεν δεχόταν να νομοθετήσει. Και είναι φανερό πιά, γιατί δεν νομοθετούσε. Διότι, κωλυσιεργώντας και κόβοντας τη χρηματοδότηση (ακόμη τώρα δεν αποδίδονται τα χρήματα που μας οφείλει ο ΕΦΚΑ) οδηγούσε τους ασφαλισμένους-μετόχους στην απελπισία, έτοιμους να αποδεχτούν τις απαιτήσεις των εργοδοτών που η προηγούμενη διοίκηση (κατά πλειοψηφία) είχε αρνηθεί ενώ η σημερινή τις συμπεριέλαβε στις «σωτήριες» προτάσεις της. Απαίτηση ανυποχώρητη της κυβέρνησης και όχι της τρόικας είναι η συμμετοχή των εργοδοτών στη διοίκηση και η ασφάλισή τους. Και οι εισφορές των εργαζόμενων και ιδιαίτερα των συνταξιούχων (οι μόνοι που θα πληρώνουν , τελικά) είναι πάνω από τις δυνάμεις τους. (Χαρακτηριστικό παράδειγμα δυσανάλογης επιβάρυνσης των συνταξιούχων: Για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη: εισφορά 2,55% για τον ασφαλισμένο, 4,55% για τον εργοδότη, 5% για τον συνταξιούχο!).
Ας σημειωθεί ότι αυτό το 2% επί του τζίρου (που σύμφωνα με τις αναλογιστικές μελέτες δεν επαρκεί ούτε για την κάλυψη των σημερινών ασφαλισμένων) έχει υπολογιστεί πρόχειρα και χωρίς ουσιαστική τεκμηρίωση ως προς το συνολικό ποσό που θα αποδίδει κάθε χρόνο στον ΕΔΟΕΑΠ. Στην πραγματικότητα, και στο καλύτερο σενάριο, θα αποδίδει περίπου 20 εκατομμύρια αλλά, πιθανότατα, λιγότερα. Ο Οργανισμός με το σημερινό αριθμό μελών χρειάζεται 3 εκατ. ευρώ το μήνα, ήτοι 36 εκατ. ευρώ ετησίως. Άραγε, ο νέος ΕΔΟΕΑΠ των περίπου 30.000 μελών (κάποιοι μιλάνε για 45.000 νέα μέλη) πως θα επιβιώσει με αυτό τον μικρό πόρο και με αβέβαιες εισφορές καθώς ο κλάδος μαστίζεται από την ανεργία αλλά και την απλήρωτη εργασία;
Το ίδιο συμφωνημένη (από όλα τα Σωματεία στις διασωματειακές συσκέψεις της Πάτρας και του Βόλου) ήταν και η «διεύρυνση» για την οποία εμείς, ως παράταξη, έχουμε τοποθετηθεί και παλέψει για να γίνει, εδώ και χρόνια , όταν- κάποιοι από αυτούς που φωνασκούν σήμερα και παραπληροφορούν γκεμπελικά τον κόσμο ότι δεν το θέλουμε- είτε δεν μιλούσαν είτε και είχαν αντίθετη θέση. Η διαφορά είναι ότι εμείς ζητούσαμε ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΜΜΕ, ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ (δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικοί), υπό όρους και προϋποθέσεις που δεν θα βουλιάξουν το καράβι μέσα στο λιμάνι. . Και όχι, βέβαια, όπως γίνεται αποδεκτό σ΄ αυτό το ν. Σ. το σύμπαν των εργαζόμενων των επιχειρηματιών, ακόμη και των θυγατρικών τους. Αυτό, δηλαδή, που επεδίωκαν ο Κουρής και ο Αλαφούζος δικαστικά, εδώ και μία 10ετία και είχαν αρνηθεί να υλοποιήσουν ΟΛΕΣ οι διοικήσεις του ΕΔΟΕΑΠ αλλά και των Σωματείων.
Όσο για τους ΑΝΕΡΓΟΥΣ, δεν υπάρχει καμία ρύθμιση προστασίας (φυσικά δεν αναφέρει ότι φεύγουν, αλλιώς πώς θα πεισθούν να πάνε να ψηφίσουν!). Έτσι, όταν προβλέπεται ότι η εισφορά τους θα εξαρτάται «από αναλογιστικές μελέτες και τη βιωσιμότητα του ταμείου) η οποιαδήποτε αύξηση της εισφοράς τους χωρίς να λαμβάνονται υπόψη κοινωνικά κριτήρια θα τους αναγκάσει να φύγουν μόνοι τους (Αυτό είπαμε από την αρχή, αυτό λέμε και τώρα). Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στον ΕΔΟΕΑΠ άνεργοι που δεν δύνανται να δώσουν ακόμη και τα 22 ευρώ το μήνα και έχουν φτάσει να χρωστάνε ακόμη και 800 ευρώ!!
Τέλος, επισημαίνουμε στους συναδέλφους, ό,τι η κατάργηση της ιδιότητας του μετόχου συνεπάγεται την υφαρπαγή των όποιων νόμιμων δικαιωμάτων τους ως προς τα περιουσιακά στοιχεία του οργανισμού. Και όχι μόνον αυτό. Αν δεν είσαι μέτοχος, μία απλή υπουργική απόφαση είναι αρκετή για να σε πετάξουν έξω ! Το καταλαβαίνετε αυτό η περιμένετε πρώτα να σας συμβεί; (Θα αποφύγουμε μιλήσουμε αυτή την ώρα για τα σχέδια που έχουμε πληροφορηθεί ότι εξυφαίνονται, ειδικά για τους συνταξιούχους, για να μην θεωρηθεί ότι κινδυνολογούμε όπως κάνουν αυτοί που οργανώνουν και τώρα την μετατροπή του ταμείου σε κάτι άλλο. Αλλά, πολύ σύντομα, θα τα αποκαλύψουν μόνοι τους…)
Είναι χαρακτηριστικό το τελευταίο επεισόδιο αυτής της παρωδίας- που είναι προφανές ότι έχει εξελιχθεί σε τραγωδία- όπου οι μέτοχοι του ΕΔΟΕΑΠ καλούνται να αποφασίσουν να καταργήσουν την ίδια τους την ιδιότητα, μέσα από μία “συνέλευση” που δεν θα γίνει ποτέ. Και, έτσι, κανείς δεν θα ενημερωθεί, κανείς δεν θα τοποθετηθεί, κανείς δεν θα αντιπροτείνει, κανείς δεν θα διευκρινίσει οτιδήποτε, αφού κανένας μέτοχος δεν θα μπορεί να θέσει κανένα ερώτημα. Απλώς, οι μέτοχοι θα προσέλθουν για ένα τριήμερο και θα ψηφίσουν με ένα “ναι” ή με ένα “όχι”. Και, μάλιστα, χωρίς να έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν κατ’ άρθρο!!
Τα δημοψηφίσματα δεν είναι κακός θεσμός για μια Δημοκρατία, αλλά οι συνελεύσεις και δη οι καταστατικές δεν είναι δημοψήφισμα.
Συνάδελφοι
Υπάρχει και ένα ακόμη ζήτημα θεμελιακής σημασίας που διακυβεύεται με την έγκριση αυτού του νομοσχεδίου. Η ύπαρξη Σωματείων- κι αυτό είναι ανεξάρτητο από πρόσωπα και παρατάξεις.
Πριν 50 χρόνια, ο ΕΔΟΕΑΠ δεν υπήρχε. Υπήρχαν οι Ενώσεις, όμως. Οι ιδρυτικές του ΕΔΟΕΑΠ Ενώσεις (ΕΣΗΕΑ – ΕΣΗΕΜΘ – ΕΠΗΕΑ – ΕΠΗΕΘ). Και πάλεψαν, έδωσαν μάχες με το έως τότε κατεστημένο, κέρδισαν για όλους μας το δικαίωμα στην ασφάλιση, στην περίθαλψη, στο εφάπαξ, στην επικούρηση.
Σήμερα μας ζητείται όχι μόνο να απεμπολήσουμε, να καταργήσουμε την ιδιότητά μας ως μέτοχοι του ΕΔΟΕΑΠ, αλλά να συμβάλλουμε και στην ακύρωση των Σωματείων μας! Να παραδώσουμε το δικαίωμα εγγραφής μελών στον κλάδο και διεξαγωγής εκλογών για το ταμείο μας στην εργοδοσία και την εκάστοτε κυβέρνηση! Μας ζητείται να καταργήσουμε τα ίδια τα Α’βάθμια σωματεία μας!
Συνάδελφοι,
αν παλέψουμε και χάσουμε, αν επιδιώξουν να μας εντάξουν στον ΕΟΠΥΥ, υπάρχουν τρόποι αντίδρασης, νόμοι, δικαιοσύνη. Και θα υπάρχουν και τα ΣΩΜΑΤΕΙΑ που μπορούν να εκσυγχρονιστούν, να μετασχηματιστούν, να ανταποκριθούν στα κελεύσματα των καιρών και να γίνουν πάλι δυνατά για να διεκδικήσουν εκ νέου το δικαίωμά μας στην ασφαλιστική αυτοδιάθεση (αφού ποτέ δεν επιβαρύναμε τους κρατικούς προϋπολογισμούς).
Χωρίς, όμως, σωματεία, χωρίς μετόχους, ο ΕΔΟΕΑΠ, που σήμερα “σώζεται” από τους αυτόκλητους μεσσίες, όταν αύριο ή μεθαύριο “με έναν νόμο και ένα άρθρο” καταργηθεί; Τότε, συνάδελφοι, ΠΟΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ θα παλέψουν να τον σώσουν; Τα καταργημένα; Ή η ΕΙΗΕΑ;
Όχι συνάδελφοι. ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ένα κακό σωματείο για να το κάνουμε καλύτερο, παρά ένα Σωματείο-σφραγίδα ή ΚΑΝΕΝΑ σωματείο για τον εργαζόμενο, για τα δικαιώματά μας, για το αύριο το δικό μας και των οικογενειών μας.
Εμείς, οι ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ , με απόλυτη αίσθηση της ευθύνης μας, δηλώνουμε ότι:
***Δεν πρόκειται να νομιμοποιήσουμε καμία παρανομία, καμία αντικαταστατική πράξη
*** Δεν θα συναινέσουμε σε καμία καταπάτηση δικαιωμάτων των συναδέλφων μας, όλων των κλάδων,
*** Δεν θα γίνουμε συνένοχοι στα σχέδια που εξυφαίνονται και στην εκμετάλλευση της αγωνίας των ανθρώπων μας, εργαζόμενων, άνεργων, συνταξιούχων, για την περίθαλψη τους, την επικουρική σύνταξή τους, την ασφάλισή τους, εν ονόματι μίας δήθεν «σωτήριας λύσης» η οποία πολύ σύντομα θα φανεί πόσο προσωρινή είναι αλλά, εν τω μεταξύ, θα έχει αρπάξει από το Ταμείο και από τα Σωματεία τα «ασημικά» και θα έχει ξεπουλήσει τα «ιερά και τα όσια» όπως έλεγαν οι παλιότεροι που τα έχτισαν και μας τα παρέδωσαν.
Οι ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
*** ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ την εκβιαστική κινδυνολογική τακτική της κυβέρνησης και των εργοδοτικών και κυβερνητικών συνδικαλιστών, με στόχο την υφαρπαγή μίας ψευδεπίγραφης έγκρισης.
*** ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ μία πραγματική ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ στην οποία θα έρθουν να εξηγήσουν και να προσπαθήσουν να πείσουν τους ασφαλισμένους-μετόχους . Και αν μετά από αυτό, η πλειοψηφία εγκρίνει (κατ΄αρθρο) αυτές τις αλλαγές, εμείς θα το σεβαστούμε.
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
Ανεξάρτητη, μη κομματική παράταξη, στην ΕΣΗΕΑ
Αθήνα, Νοέμβρης 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου