της ΕΛΕΝΗΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΥ, (υποψήφιας δ.σ. ΕΔΟΕΑΠ, μέλος ΕΣΗΕΑ)
Είχα αποφασίσει να γράψω ένα κείμενο που να εξηγώ γιατι κατεβαίνω στον ΕΔΟΕΑΠ και γιατί δεν άφησα να μιλήσουν μόνο οι πράξεις μου.
Είχα αποφασίσει να γράψω ένα κείμενο που να εξηγώ γιατι κατεβαίνω στον ΕΔΟΕΑΠ και γιατί δεν άφησα να μιλήσουν μόνο οι πράξεις μου.
Αλλα η κατάσταση και αυτό το προεκλογικό αλαλούμ οπου τέως σύμμαχοι εμφανίζονται ως αντίπαλοι και τεως αντίπαλοι εμφανίζονται ως σύμμαχοι και αφού για άλλη μια φορά σερνόμαστε να ψηφίσουμε κάτω από τις ίδιες.. ιδιάζουσες συνθήκες με το πραξικόπημα του Ιουνίου, αναγκάστηκα να μιλήσω με ένα τραγούδι του αγαπημένου μου Θανάση Παπακωνσταντίνου που ταιριάζει ταμάμ στην περίπτωση.
Με όλα αυτά δεν θέλω να πω ότι δεν θα σεβαστώ τους ανθρώπους που θα ερθουν να ψηφίσουν ελπίζοντας σε ένα θαύμα και ότι δεν θα είμαι δίπλα τους από οποια θέση σε ότι με χρειαστούν .
Ουτε σημαίνει ότι αν παρ ελπίδα επιβραβευτεί η μοναχική και ιδιόρρυθμη πορεία μου, δεν θα λειτουργήσω όπως ακριβώς έχω μάθει τοσα χρόνια .
Με απόλυτη διαφανεία και με συχνές ενημερώσεις των μελών για όσα θα συμβούν στο πολύπαθο Ταμείο μας.
Το μονο που μπορώ να κάνω με τον δεδομένο συσχετισμό δυνάμεων εναι να είμαι το μάτι και το αυτί σας στο Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
Ελένη Ανδριανού
Υποψήφια για το Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου