Copy & Paste by mediatvnews •
Είμαι βέβαιη πως όλοι μας τους έχουμε γνωρίσει-αναγνωρίσει κάποια στιγμή του εργασιακού μας βίου. Ανεξαρτήτως κλάδου και τομέα. Οι συνδικαλιστές με το θράσος των χιλίων πιθήκων. Οι συνδικαλιστές που καθημερινά σχεδόν δίνουν εξετάσεις στα ποικιλόμορφα συμφέροντα που εξυπηρετούν με ζήλο, είτε σε κυβέρνηση είτε σε εργοδότες. Οι συνδικαλιστές που τα παχιά λόγα τα έχουν καραμέλα στο στόμα τους και από πίσω, με κλειστές συνήθως τις πόρτες τους, απαιτούν την απόλυση πραγματικών συνδικαλιστών από χώρους δουλειάς “τι την θέλετε αυτή την ..π#$%#%$#$%, απολύστε την, μας δημιουργεί πρόβλημα”. Οι συνδικαλιστές που στο όνομα αγώνα και της εκπροσώπησης που υποτίθεται πως κάνουν, απαιτούν από τοτυς εργοδότες προσλήψεις των δικών τους “πελατών”. Στην ουσία, στην πραγματικότητα οι συνδικαλιστές αυτοί δρουν και πράττουν με γνώμονα μόνο το δικό τους συμφέρον, της επιβίωσης, της πολυτελούς επιβίωσης τους.
Με την κρίση στα ΜΜΕ, οι συνδικαλιστές του δικού μας χώρου, έχουν αποθρασυνθεί ακόμη περισσότερο. Τους γνωρίζετε έτσι κι αλλιώς. Συνήθως έχουν μια, δυο ή και τρεις δουλειές παράλληλα, χρησιμοποιούν το γραφείο του συνδικαλισμού για να στέλνουν τα κομμάτια τους στις τρεις δουλειές που έχουν σε ραδιόφωνο, εφημερίδα, site, ε, έχουν κι ένα γραφείο Τύπου να τους βρίσκεται στο βιογραφικό τους. Μπορεί το όνομά τους να αναφέρεται σε μυστήριες λίστες “μυστικών κονδυλίων” πολυεθνικών ή υπουργείων.
Είναι αυτοί που έχουν καλές σχέσεις με υπουργούς, βουλευτές, επιχειρηματίες. Κι αν ένας επιχειρηματίας στείλει non paper εναντίον άλλου ανταγωνιστή, χωρίς να αλλάξουν ούτε κόμμα το στέλνουν για δημοσίευση. Είναι αυτοί που γενικά δεν ανησυχούν, είναι ψύχραιμοι, παχύδερμοι δηλαδή, κάνουν πως ακούν ενώ στην πραγματικότητα σκέφτονται που θα πιούν το ποτό τους και με ποιόν-ποιά.
Είναι αυτοί που με αταραξία θα κατηγορήσουν τους αγωνιστές του κλάδου ότι δεν έχουν προτάσεις, αυτοί που το ψέμα είναι η αρχή και το τέλος των συνδικαλιστικών παρεμβάσεων τους. Είναι αυτοί που αν τους κατηγορήσεις στα μούτρα ότι δρουν ενάντια στον κλάδο και εξυπηρετούν τα αφεντικά και μόνο αυτά, θα σε κοιτάξουν με οίκτο. Μπορεί και να γελάσουν.
Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν είναι πως η ικανότητα, το ταλέντο του “θράσους των χιλίων πιθήκων” δεν είναι επίκτητο. Μεταβιβάζεται από τα αφεντικά και τα συμφέροντα όταν οι αυτοί θα έχουν κάνει τη δουλειά τους και θα τους πετάξουν σαν στυμμένες λεμονόκουπες. Θα τους πετάξουν έξω μόλις αποκαλυφθούν. Όσοι το ξέρουν ήδη αυτό, φροντίζουν πιο εντατικά να μαζέψουν το παντεσπάνι τους από τις μυστικές λίστες…
Είμαι βέβαιη πως όλοι μας τους έχουμε γνωρίσει-αναγνωρίσει κάποια στιγμή του εργασιακού μας βίου. Ανεξαρτήτως κλάδου και τομέα. Οι συνδικαλιστές με το θράσος των χιλίων πιθήκων. Οι συνδικαλιστές που καθημερινά σχεδόν δίνουν εξετάσεις στα ποικιλόμορφα συμφέροντα που εξυπηρετούν με ζήλο, είτε σε κυβέρνηση είτε σε εργοδότες. Οι συνδικαλιστές που τα παχιά λόγα τα έχουν καραμέλα στο στόμα τους και από πίσω, με κλειστές συνήθως τις πόρτες τους, απαιτούν την απόλυση πραγματικών συνδικαλιστών από χώρους δουλειάς “τι την θέλετε αυτή την ..π#$%#%$#$%, απολύστε την, μας δημιουργεί πρόβλημα”. Οι συνδικαλιστές που στο όνομα αγώνα και της εκπροσώπησης που υποτίθεται πως κάνουν, απαιτούν από τοτυς εργοδότες προσλήψεις των δικών τους “πελατών”. Στην ουσία, στην πραγματικότητα οι συνδικαλιστές αυτοί δρουν και πράττουν με γνώμονα μόνο το δικό τους συμφέρον, της επιβίωσης, της πολυτελούς επιβίωσης τους.Με την κρίση στα ΜΜΕ, οι συνδικαλιστές του δικού μας χώρου, έχουν αποθρασυνθεί ακόμη περισσότερο. Τους γνωρίζετε έτσι κι αλλιώς. Συνήθως έχουν μια, δυο ή και τρεις δουλειές παράλληλα, χρησιμοποιούν το γραφείο του συνδικαλισμού για να στέλνουν τα κομμάτια τους στις τρεις δουλειές που έχουν σε ραδιόφωνο, εφημερίδα, site, ε, έχουν κι ένα γραφείο Τύπου να τους βρίσκεται στο βιογραφικό τους. Μπορεί το όνομά τους να αναφέρεται σε μυστήριες λίστες “μυστικών κονδυλίων” πολυεθνικών ή υπουργείων.
Είναι αυτοί που έχουν καλές σχέσεις με υπουργούς, βουλευτές, επιχειρηματίες. Κι αν ένας επιχειρηματίας στείλει non paper εναντίον άλλου ανταγωνιστή, χωρίς να αλλάξουν ούτε κόμμα το στέλνουν για δημοσίευση. Είναι αυτοί που γενικά δεν ανησυχούν, είναι ψύχραιμοι, παχύδερμοι δηλαδή, κάνουν πως ακούν ενώ στην πραγματικότητα σκέφτονται που θα πιούν το ποτό τους και με ποιόν-ποιά.
Είναι αυτοί που με αταραξία θα κατηγορήσουν τους αγωνιστές του κλάδου ότι δεν έχουν προτάσεις, αυτοί που το ψέμα είναι η αρχή και το τέλος των συνδικαλιστικών παρεμβάσεων τους. Είναι αυτοί που αν τους κατηγορήσεις στα μούτρα ότι δρουν ενάντια στον κλάδο και εξυπηρετούν τα αφεντικά και μόνο αυτά, θα σε κοιτάξουν με οίκτο. Μπορεί και να γελάσουν.
Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν είναι πως η ικανότητα, το ταλέντο του “θράσους των χιλίων πιθήκων” δεν είναι επίκτητο. Μεταβιβάζεται από τα αφεντικά και τα συμφέροντα όταν οι αυτοί θα έχουν κάνει τη δουλειά τους και θα τους πετάξουν σαν στυμμένες λεμονόκουπες. Θα τους πετάξουν έξω μόλις αποκαλυφθούν. Όσοι το ξέρουν ήδη αυτό, φροντίζουν πιο εντατικά να μαζέψουν το παντεσπάνι τους από τις μυστικές λίστες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου