Copy & Paste: http://paratiritis-peiraia.blogspot.gr
Παρά την κρίση, τα Ταμεία των ΜΜΕ (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ ΕΔΟΕΑΠ, ΤΕΑΣ κ.λ.π) παραμένουν ακόμα και σήμερα μια υγιής νησίδα του Κοινωνικού Ασφαλιστικού μας συστήματος, που λειτουργεί σύμφωνα με το μοντέλο των αυτοδιαχειριζόμενων ταμείων (mutual societies), όπως δεκάδες παρόμοιοι οργανισμοί στην Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Τα Δημοσιογραφικά Ταμεία δεν επιβαρύνουν έστω και στο ελάχιστο τον κρατικό προϋπολογισμό, οι πόροι τους δεν προέρχονται από αυτόν, ούτε ανήκουν στους Φορείς Ασφάλισης της Γενικής Κυβέρνησης, σύμφωνα και με την Ελληνική Στατιστική Αρχή.
Επίσης, είναι γνωστό -αλλά πρέπει να το τονίζουμε συνεχώς- ότι στους πόρους των Ταμείων των ΜΜΕ δεν προβλέπεται εργοδοτική εισφορά, παρά μόνον εισφορά των εργαζομένων. Οπου δε προβλέπεται εργοδοτική εισφορά, είναι στη λογική της χαμηλής επιβάρυνσης του μη μισθολογικού κόστους, ώστε να υποστηρίζεται η ελευθερία της έκφρασης ( π.χ στα έντυπα).
Παρά την κρίση, τα Ταμεία των ΜΜΕ (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ ΕΔΟΕΑΠ, ΤΕΑΣ κ.λ.π) παραμένουν ακόμα και σήμερα μια υγιής νησίδα του Κοινωνικού Ασφαλιστικού μας συστήματος, που λειτουργεί σύμφωνα με το μοντέλο των αυτοδιαχειριζόμενων ταμείων (mutual societies), όπως δεκάδες παρόμοιοι οργανισμοί στην Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.Τα Δημοσιογραφικά Ταμεία δεν επιβαρύνουν έστω και στο ελάχιστο τον κρατικό προϋπολογισμό, οι πόροι τους δεν προέρχονται από αυτόν, ούτε ανήκουν στους Φορείς Ασφάλισης της Γενικής Κυβέρνησης, σύμφωνα και με την Ελληνική Στατιστική Αρχή.
Επίσης, είναι γνωστό -αλλά πρέπει να το τονίζουμε συνεχώς- ότι στους πόρους των Ταμείων των ΜΜΕ δεν προβλέπεται εργοδοτική εισφορά, παρά μόνον εισφορά των εργαζομένων. Οπου δε προβλέπεται εργοδοτική εισφορά, είναι στη λογική της χαμηλής επιβάρυνσης του μη μισθολογικού κόστους, ώστε να υποστηρίζεται η ελευθερία της έκφρασης ( π.χ στα έντυπα).
Το Αγγελιόσημο, που ουσιαστικά είχε ήδη θεσμοθετηθεί από το έτος 1941, επεκτάθηκε μετά την κατάργηση του Λαχείου Συντακτών. Συγκεκριμένα, επεκτάθηκε μετά την κατάργηση και ιδιοποίηση από το Κράτος του Λαχείου Συντακτών το 1967, βασικό μέχρι τότε έσοδο των ταμείων Επικούρησης και Υγειονομικής Περίθαλψης των εργαζομένων στον Τύπο. Ειδικότερα, μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων στον Τύπο, όπως και του νεοσύστατου τότε ΕΔΟΕΑΠ, προβλέφθηκε αντί εργοδοτικής εισφοράς, ως πόρος για τη λειτουργία τους, το έσοδο του Αγγελιοσήμου.
Το Αγγελιόσημο δεν συνιστά ούτε εύνοια ούτε προνόμιο προς τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, αλλά είναι η εργοδοτική εισφορά και η κρατική επιχορήγηση που ΔΕΝ λαμβάνουν από τους εργοδότες και το Κράτος, τα Ταμεία Τύπου (δεν έχουν λάβει ποτέ ούτε ένα ευρώ από τον προϋπολογισμό).
Αντίθετα, από τα έσοδα των δημοσιογραφικών ταμείων το 10% που εισπράττει το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ αποδίδονται στο ΑΚΑΓΕ.
Επίσης, η εισφορά υπέρ του ΔΛΟΕΜ από τους μισθωτούς δημοσιογράφους καταλήγει στο ΙΚΑ και από εκεί στον ΟΑΕΔ, χωρίς όμως να επιδοτούνται οι άνεργοι ασφαλισμένοι του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, επειδή στην 1η διεύθυνση (πρώην ΤΣΠΕΑΘ) υπάρχει άλλος ειδικός λογαριασμός ανεργίας , με έσοδα από άλλες εισφορές.
Την ίδια στιγμή, πρόσφατη αναλογιστική μελέτη δείχνει πως τυχόν κατάργηση του Αγγελιοσήμου θα έχει ως αποτέλεσμα το ΕΤΑΠ ΜΜΕ να εμφανίσει αναλογιστικό έλλειμα ύψους 1,7 δισ. ευρώ, το οποίο σε περίπτωση κατάργησης και του Ταμείου (στο πλαίσιο του νέου Ασφαλιστικού), θα επιβαρύνει αντιστοίχως το νέο Ενιαίο Φορέα Ασφάλισης (δηλαδή, τον κρατικό προϋπολογισμό), καθώς και τον χειμαζόμενο χώρο των ΜΜΕ.
Το Αγγελιόσημο, λοιπόν, δεν συνιστά ούτε φόρο ούτε τέλος. Επιβάλλεται επί των διαφημίσεων στον Τύπο και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, τα οποία χρησιμοποιούν οι διαφημιζόμενοι ως μέσο για την προβολή τους, κάνοντας χρήση της εργασίας των εργαζομένων στον Τύπο, προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός της διαφήμισης. Υπό την έννοια αυτή, το Αγγελιόσημο παράγεται από το σύνολο των εργαζομένων στα ΜΜΕ και ανήκει σε ΟΛΟΥΣ.
Αρα, η όποια προσπάθεια εκ μέρους των εργοδοτών που πιέζουν και τη σημερινή κυβέρνηση με σκοπό να το οικειοποιηθούν, θα πρέπει να αποκρουστεί με αποφασιστικότητα.
Παράλληλα, είναι τουλάχιστον ύποπτο και προκαλεί τον κοινό νου, το να περιλαμβάνονται τα Ταμεία Τύπου στην έκθεση – μαϊμού του ΟΟΣΑ (που συντάχθηκε επί υπουργίας Κ. Χατζηδάκη), με την προτροπή μάλιστα της συγχώνευσής τους με το ΙΚΑ και τον ΕΟΠΥΥ, όταν:
* Τα Ταμεία του Τύπου δεν είναι κρατικοδίαιτα όπως ο ΕΟΠΥΥ.
* Οι εργοδότες των ΜΜΕ δεν επιβαρύνονται με ασφαλιστικές εισφορές και στις περιπτώσεις που προβλέπονται , αυτές είναι ελάχιστες σε σχέση με την ασφάλιση μισθωτής εργασίας από άλλα ταμεία.
* Η Πολιτεία δεν τα χρηματοδοτεί καθ΄ οιονδήποτε τρόπο. Οι εργαζόμενοι πληρώνουν μόνοι τους για την Περίθαλψή τους, καθώς Πολιτεία και εργοδότες έχουν μετακυλήσει στο Αγγελιόσημο την από το Σύνταγμα υποχρέωσή τους για την Ασφάλιση των εργαζομένων στα ΜΜΕ.
* Δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό σημαίνει πως εάν όλοι οι εργαζόμενοι – ασφαλισμένοι στα Ταμεία Τύπου μεταφερθούν στον ΕΟΠΥΥ, το βάρος της περίθαλψής τους θα επιβαρύνει περαιτέρω τον ΕΟΠΥΥ και όλους τους ΄Ελληνες φορολογούμενους.
* Ως φορολογούμενοι πολίτες οι δημοσιογράφοι, οι διοικητικοί υπάλληλοι και όλοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, πληρώνουν τη χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ, χωρίς όμως να κάνουν χρήση των υπηρεσιών του.
Την ίδια στιγμή, οι εργοδότες και οι διαφημιστές που πιέζουν για την κατάργηση του Αγγελιοσήμου, δεν λένε την αλήθεια στον ελληνικό λαό, αλλά επιχειρούν να διχάσουν την κοινωνία στρέφοντας τον έναν κλάδο ενάντια στον άλλο.
Εκείνο που κρύβουν επιμελώς, είναι πως εάν καταργηθεί το Αγγελιόσημο τότε θα πρέπει τα Ταμεία του Τύπου να χρηματοδοτούνται από το κράτος και οι εργοδότες των ΜΜΕ να υποχρεωθούν δια νόμου να καταβάλλουν εργοδοτική εισφορά, την οποία σήμερα δεν πληρώνουν παρά μόνον οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ. Διότι, δεν νοείται ο κλάδος των εργοδοτών των ΜΜΕ να είναι ο μοναδικός που δεν θα πληρώνει εργοδοτικές εισφορές, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους επιχειρηματίες.
Το επιχείρημα ότι δήθεν επιβαρύνονται ο λαός-καταναλωτές και οι διαφημιζόμενοι από το Αγγελιόσημο που επιβάλλεται επί των διαφημίσεων είναι γελοίο και ψευδέστατο. Κι αυτό διότι εάν τα Ταμεία Τύπου υπαχθούν στο σύνολό τους στο ΙΚΑ και στον ΕΟΠΥΥ, θα τα πληρώνουν όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες.
Όμως, την ίδια στιγμή, τα χρήματα από τις διαφημίσεις θα μοιράζονται ανάμεσα στους διαφημιστές και τους εργοδότες των ΜΜΕ, σε βάρος και των διαφημιζόμενων πελατών τους και των εργαζόμενων στα ΜΜΕ και των Ελλήνων πολιτών.
Ουσιαστικά εργοδότες των ΜΜΕ και διαφημιστές, επιδιώκουν:
-Να καταργηθεί το Αγγελιόσημο, ως απαίτηση των δανειστών.
-Να ενταχθούν όλα τα Ταμεία στο ΙΚΑ και τον ΕΟΠΥΥ, πάλι κατ΄ απαίτηση του μνημονίου.
-Να καταργηθούν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και το σύνολο των Σωματείων του Τύπου, μέσω των μνημονιακών μέτρων διάλυσης των εργασιακών σχέσεων (και της πλήρους απελευθέρωσης των απολύσεων που ζητούν για λογαριασμό τους οι δανειστές).
Με τις κινήσεις τους αυτές οι εργοδότες των ΜΜΕ προσδοκούν:
-Να απελευθερωθεί από το βάρος του Αγγελιοσήμου η διαφημιστική αγορά και το 20% να το μοιράζονται με τους διαφημιστές.
-Να αναλάβει το κράτος τη χρηματοδότηση και των Ταμείων του Τύπου.
-Να απαλλαγούν από τη μισθωτή εργασία (άρα από κρατήσεις, εισφορές κ.λ.π.) και να επιβάλουν παντού τα «μπλοκάκια» (ΔΠΥ ή ΤΠΥ), τα οποία θα κοστίζουν φθηνότερα και θα μπορούν να τα εναλλάσσουν χωρίς περιορισμούς.
Είναι προφανές ότι για όλους αυτούς τους λόγους, αποσύρθηκε από το ασφαλιστικό του 2010 το περιβόητο πλέον άρθρο 67, το οποίο προέβλεπε την καταβολή Αγγελιοσήμου για τις διαφημίσεις που καταχωρούνται στο Διαδίκτυο
Επρόκειτο για διάταξη, που προέβλεπε την ασφάλιση των εργαζόμενων στο Διαδίκτυο και την τιμολόγηση και άρα τη φορολόγηση και τον έλεγχο των κερδών των διαφημιστών και των ΜΜΕ!
Ειδικότερα, το άρθρο 67 όριζε: α) την ασφάλιση των εργαζόμενων σε ιστοσελίδα ή πύλη του διαδικτύου που διατηρούν εφημερίδες, τηλεοπτικοί, ραδιοφωνικοί σταθμοί, περιοδικά και web τηλεοράσεις ή ραδιόφωνα και β) την είσπραξη Αγγελιοσήμου και φυσικά ΦΠΑ, από τη διαφήμιση που εμφανίζεται σε αυτά.
Απέσυρε, δηλαδή, η τότε κυβέρνηση ένα άρθρο που διασφάλιζε στους εργαζόμενους ασφάλιση, στο ελληνικό Δημόσιο έσοδα και στα Ταμεία του Τύπου τον βασικό τους πόρο, που σήμερα λεηλατείται συστηματικά, λόγω της γκρίζας ζώνης που υπάρχει στο Διαδίκτυο. Ακόμα και παραδοσιακά ΜΜΕ (εφημερίδες, περιοδικά κ.λ.π) πλέον, τιμολογούν τις διαφημίσεις στις ιντερνετικές τους εκδόσεις για να μην πληρώνουν Αγγελιόσημο, με αποτέλεσμα να συντελείται τεράστια εισφοροδιαφυγή σε βάρος των Ταμείων μας.
Και δεν είναι τυχαίο ότι η απόσυρση του άρθρου 67 συνοδεύτηκε από μπαράζ επιθέσεων κατά των Ταμείων των εργαζόμενων στον Τύπο, με πληρωμένες διαφημίσεις στον Τύπο! Επιβράβευσε δηλαδή η τότε κυβέρνηση τους διαφημιστές, τους μεσάζοντες ανάμεσα στα ΜΜΕ και τους διαφημιζόμενους, που αγωνίζονται εδώ και χρόνια για την αύξηση των ανεξέλεγκτων εσόδων-κερδών τους, επιχειρώντας να πείσουν την κοινωνία, την πολιτεία, τους διαφημιζόμενους και τους καταναλωτές ότι το Αγγελιόσημο είναι μια νοσηρή υπόθεση που πρέπει να καταργηθεί γιατί επιβαρύνει την τελική τιμή του προϊόντος!
Σε αυτήν την προσπάθεια, συμπαραστάθηκαν και ορισμένοι εκδότες που αποκρύπτουν ότι δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές, καθώς και περιθωριακά έντυπα διαφήμισης τα οποία ζουν από τις υπόγειες …ελεημοσύνες των διαφημιστών και σε βάρος των διαφημιζομένων.
Για όλους αυτούς, το Αγγελιόσημο είναι το δέντρο που κρύβει το δάσος, δηλαδή την αδηφάγο κερδοσκοπική απληστία τους. Στόχος τους είναι να αλωνίζουν ανεξέλεγκτοι και αφορολόγητοι στην αχανή λεωφόρο του Διαδικτύου!
Είναι απλό: Αγγελιόσημο στο Διαδίκτυο σημαίνει τιμολόγηση, άρα φανερός τζίρος, άρα έλεγχος, άρα ΦΠΑ, άρα φόρος στα κέρδη. Αυτό φάνηκε, δυστυχώς, ότι υιοθέτησε και η τότε κυβέρνηση αποσύροντας τη συγκεκριμένη διάταξη.
Οι άνθρωποι των ΜΜΕ αποτελούν κομμάτι της σφοδρά πληττόμενης ελληνικής κοινωνίας και βασανίζονται όπως όλοι οι Έλληνες από την κρίση, με τα ποσοστά της ανεργίας στον κλάδο να πλησιάζουν το 40% και να είναι τα μεγαλύτερα από κάθε άλλο κλάδο. Χωρίς ΣΣΕ, με τις απολύσεις να είναι σε ημερήσια διάταξη, με το καθεστώς της παύσης πληρωμών να κυριαρχεί σε όλο το φάσμα των επιχειρήσεων Τύπου, με τη ληστεία των αποθεματικών των Ταμείων Τύπου, το Αγγελιόσημο είναι η μόνη πηγή στήριξης της ασφάλισης και της περίθαλψής τους
Η επιβεβλημένη επέκταση του Αγγελιοσήμου και στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να σταματήσει η σημερινή κλοπή του, είναι η μόνη ρύθμιση που μπορούν να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ.
Το Αγγελιόσημο δεν συνιστά ούτε εύνοια ούτε προνόμιο προς τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, αλλά είναι η εργοδοτική εισφορά και η κρατική επιχορήγηση που ΔΕΝ λαμβάνουν από τους εργοδότες και το Κράτος, τα Ταμεία Τύπου (δεν έχουν λάβει ποτέ ούτε ένα ευρώ από τον προϋπολογισμό).
Αντίθετα, από τα έσοδα των δημοσιογραφικών ταμείων το 10% που εισπράττει το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ αποδίδονται στο ΑΚΑΓΕ.
Επίσης, η εισφορά υπέρ του ΔΛΟΕΜ από τους μισθωτούς δημοσιογράφους καταλήγει στο ΙΚΑ και από εκεί στον ΟΑΕΔ, χωρίς όμως να επιδοτούνται οι άνεργοι ασφαλισμένοι του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, επειδή στην 1η διεύθυνση (πρώην ΤΣΠΕΑΘ) υπάρχει άλλος ειδικός λογαριασμός ανεργίας , με έσοδα από άλλες εισφορές.
Την ίδια στιγμή, πρόσφατη αναλογιστική μελέτη δείχνει πως τυχόν κατάργηση του Αγγελιοσήμου θα έχει ως αποτέλεσμα το ΕΤΑΠ ΜΜΕ να εμφανίσει αναλογιστικό έλλειμα ύψους 1,7 δισ. ευρώ, το οποίο σε περίπτωση κατάργησης και του Ταμείου (στο πλαίσιο του νέου Ασφαλιστικού), θα επιβαρύνει αντιστοίχως το νέο Ενιαίο Φορέα Ασφάλισης (δηλαδή, τον κρατικό προϋπολογισμό), καθώς και τον χειμαζόμενο χώρο των ΜΜΕ.
Το Αγγελιόσημο, λοιπόν, δεν συνιστά ούτε φόρο ούτε τέλος. Επιβάλλεται επί των διαφημίσεων στον Τύπο και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, τα οποία χρησιμοποιούν οι διαφημιζόμενοι ως μέσο για την προβολή τους, κάνοντας χρήση της εργασίας των εργαζομένων στον Τύπο, προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός της διαφήμισης. Υπό την έννοια αυτή, το Αγγελιόσημο παράγεται από το σύνολο των εργαζομένων στα ΜΜΕ και ανήκει σε ΟΛΟΥΣ.
Αρα, η όποια προσπάθεια εκ μέρους των εργοδοτών που πιέζουν και τη σημερινή κυβέρνηση με σκοπό να το οικειοποιηθούν, θα πρέπει να αποκρουστεί με αποφασιστικότητα.
Παράλληλα, είναι τουλάχιστον ύποπτο και προκαλεί τον κοινό νου, το να περιλαμβάνονται τα Ταμεία Τύπου στην έκθεση – μαϊμού του ΟΟΣΑ (που συντάχθηκε επί υπουργίας Κ. Χατζηδάκη), με την προτροπή μάλιστα της συγχώνευσής τους με το ΙΚΑ και τον ΕΟΠΥΥ, όταν:
* Τα Ταμεία του Τύπου δεν είναι κρατικοδίαιτα όπως ο ΕΟΠΥΥ.
* Οι εργοδότες των ΜΜΕ δεν επιβαρύνονται με ασφαλιστικές εισφορές και στις περιπτώσεις που προβλέπονται , αυτές είναι ελάχιστες σε σχέση με την ασφάλιση μισθωτής εργασίας από άλλα ταμεία.
* Η Πολιτεία δεν τα χρηματοδοτεί καθ΄ οιονδήποτε τρόπο. Οι εργαζόμενοι πληρώνουν μόνοι τους για την Περίθαλψή τους, καθώς Πολιτεία και εργοδότες έχουν μετακυλήσει στο Αγγελιόσημο την από το Σύνταγμα υποχρέωσή τους για την Ασφάλιση των εργαζομένων στα ΜΜΕ.
* Δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό σημαίνει πως εάν όλοι οι εργαζόμενοι – ασφαλισμένοι στα Ταμεία Τύπου μεταφερθούν στον ΕΟΠΥΥ, το βάρος της περίθαλψής τους θα επιβαρύνει περαιτέρω τον ΕΟΠΥΥ και όλους τους ΄Ελληνες φορολογούμενους.
* Ως φορολογούμενοι πολίτες οι δημοσιογράφοι, οι διοικητικοί υπάλληλοι και όλοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, πληρώνουν τη χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ, χωρίς όμως να κάνουν χρήση των υπηρεσιών του.
Την ίδια στιγμή, οι εργοδότες και οι διαφημιστές που πιέζουν για την κατάργηση του Αγγελιοσήμου, δεν λένε την αλήθεια στον ελληνικό λαό, αλλά επιχειρούν να διχάσουν την κοινωνία στρέφοντας τον έναν κλάδο ενάντια στον άλλο.
Εκείνο που κρύβουν επιμελώς, είναι πως εάν καταργηθεί το Αγγελιόσημο τότε θα πρέπει τα Ταμεία του Τύπου να χρηματοδοτούνται από το κράτος και οι εργοδότες των ΜΜΕ να υποχρεωθούν δια νόμου να καταβάλλουν εργοδοτική εισφορά, την οποία σήμερα δεν πληρώνουν παρά μόνον οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ. Διότι, δεν νοείται ο κλάδος των εργοδοτών των ΜΜΕ να είναι ο μοναδικός που δεν θα πληρώνει εργοδοτικές εισφορές, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους επιχειρηματίες.
Το επιχείρημα ότι δήθεν επιβαρύνονται ο λαός-καταναλωτές και οι διαφημιζόμενοι από το Αγγελιόσημο που επιβάλλεται επί των διαφημίσεων είναι γελοίο και ψευδέστατο. Κι αυτό διότι εάν τα Ταμεία Τύπου υπαχθούν στο σύνολό τους στο ΙΚΑ και στον ΕΟΠΥΥ, θα τα πληρώνουν όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες.
Όμως, την ίδια στιγμή, τα χρήματα από τις διαφημίσεις θα μοιράζονται ανάμεσα στους διαφημιστές και τους εργοδότες των ΜΜΕ, σε βάρος και των διαφημιζόμενων πελατών τους και των εργαζόμενων στα ΜΜΕ και των Ελλήνων πολιτών.
Ουσιαστικά εργοδότες των ΜΜΕ και διαφημιστές, επιδιώκουν:
-Να καταργηθεί το Αγγελιόσημο, ως απαίτηση των δανειστών.
-Να ενταχθούν όλα τα Ταμεία στο ΙΚΑ και τον ΕΟΠΥΥ, πάλι κατ΄ απαίτηση του μνημονίου.
-Να καταργηθούν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και το σύνολο των Σωματείων του Τύπου, μέσω των μνημονιακών μέτρων διάλυσης των εργασιακών σχέσεων (και της πλήρους απελευθέρωσης των απολύσεων που ζητούν για λογαριασμό τους οι δανειστές).
Με τις κινήσεις τους αυτές οι εργοδότες των ΜΜΕ προσδοκούν:
-Να απελευθερωθεί από το βάρος του Αγγελιοσήμου η διαφημιστική αγορά και το 20% να το μοιράζονται με τους διαφημιστές.
-Να αναλάβει το κράτος τη χρηματοδότηση και των Ταμείων του Τύπου.
-Να απαλλαγούν από τη μισθωτή εργασία (άρα από κρατήσεις, εισφορές κ.λ.π.) και να επιβάλουν παντού τα «μπλοκάκια» (ΔΠΥ ή ΤΠΥ), τα οποία θα κοστίζουν φθηνότερα και θα μπορούν να τα εναλλάσσουν χωρίς περιορισμούς.
Είναι προφανές ότι για όλους αυτούς τους λόγους, αποσύρθηκε από το ασφαλιστικό του 2010 το περιβόητο πλέον άρθρο 67, το οποίο προέβλεπε την καταβολή Αγγελιοσήμου για τις διαφημίσεις που καταχωρούνται στο Διαδίκτυο
Επρόκειτο για διάταξη, που προέβλεπε την ασφάλιση των εργαζόμενων στο Διαδίκτυο και την τιμολόγηση και άρα τη φορολόγηση και τον έλεγχο των κερδών των διαφημιστών και των ΜΜΕ!
Ειδικότερα, το άρθρο 67 όριζε: α) την ασφάλιση των εργαζόμενων σε ιστοσελίδα ή πύλη του διαδικτύου που διατηρούν εφημερίδες, τηλεοπτικοί, ραδιοφωνικοί σταθμοί, περιοδικά και web τηλεοράσεις ή ραδιόφωνα και β) την είσπραξη Αγγελιοσήμου και φυσικά ΦΠΑ, από τη διαφήμιση που εμφανίζεται σε αυτά.
Απέσυρε, δηλαδή, η τότε κυβέρνηση ένα άρθρο που διασφάλιζε στους εργαζόμενους ασφάλιση, στο ελληνικό Δημόσιο έσοδα και στα Ταμεία του Τύπου τον βασικό τους πόρο, που σήμερα λεηλατείται συστηματικά, λόγω της γκρίζας ζώνης που υπάρχει στο Διαδίκτυο. Ακόμα και παραδοσιακά ΜΜΕ (εφημερίδες, περιοδικά κ.λ.π) πλέον, τιμολογούν τις διαφημίσεις στις ιντερνετικές τους εκδόσεις για να μην πληρώνουν Αγγελιόσημο, με αποτέλεσμα να συντελείται τεράστια εισφοροδιαφυγή σε βάρος των Ταμείων μας.
Και δεν είναι τυχαίο ότι η απόσυρση του άρθρου 67 συνοδεύτηκε από μπαράζ επιθέσεων κατά των Ταμείων των εργαζόμενων στον Τύπο, με πληρωμένες διαφημίσεις στον Τύπο! Επιβράβευσε δηλαδή η τότε κυβέρνηση τους διαφημιστές, τους μεσάζοντες ανάμεσα στα ΜΜΕ και τους διαφημιζόμενους, που αγωνίζονται εδώ και χρόνια για την αύξηση των ανεξέλεγκτων εσόδων-κερδών τους, επιχειρώντας να πείσουν την κοινωνία, την πολιτεία, τους διαφημιζόμενους και τους καταναλωτές ότι το Αγγελιόσημο είναι μια νοσηρή υπόθεση που πρέπει να καταργηθεί γιατί επιβαρύνει την τελική τιμή του προϊόντος!
Σε αυτήν την προσπάθεια, συμπαραστάθηκαν και ορισμένοι εκδότες που αποκρύπτουν ότι δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές, καθώς και περιθωριακά έντυπα διαφήμισης τα οποία ζουν από τις υπόγειες …ελεημοσύνες των διαφημιστών και σε βάρος των διαφημιζομένων.
Για όλους αυτούς, το Αγγελιόσημο είναι το δέντρο που κρύβει το δάσος, δηλαδή την αδηφάγο κερδοσκοπική απληστία τους. Στόχος τους είναι να αλωνίζουν ανεξέλεγκτοι και αφορολόγητοι στην αχανή λεωφόρο του Διαδικτύου!
Είναι απλό: Αγγελιόσημο στο Διαδίκτυο σημαίνει τιμολόγηση, άρα φανερός τζίρος, άρα έλεγχος, άρα ΦΠΑ, άρα φόρος στα κέρδη. Αυτό φάνηκε, δυστυχώς, ότι υιοθέτησε και η τότε κυβέρνηση αποσύροντας τη συγκεκριμένη διάταξη.
Οι άνθρωποι των ΜΜΕ αποτελούν κομμάτι της σφοδρά πληττόμενης ελληνικής κοινωνίας και βασανίζονται όπως όλοι οι Έλληνες από την κρίση, με τα ποσοστά της ανεργίας στον κλάδο να πλησιάζουν το 40% και να είναι τα μεγαλύτερα από κάθε άλλο κλάδο. Χωρίς ΣΣΕ, με τις απολύσεις να είναι σε ημερήσια διάταξη, με το καθεστώς της παύσης πληρωμών να κυριαρχεί σε όλο το φάσμα των επιχειρήσεων Τύπου, με τη ληστεία των αποθεματικών των Ταμείων Τύπου, το Αγγελιόσημο είναι η μόνη πηγή στήριξης της ασφάλισης και της περίθαλψής τους
Η επιβεβλημένη επέκταση του Αγγελιοσήμου και στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να σταματήσει η σημερινή κλοπή του, είναι η μόνη ρύθμιση που μπορούν να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου