«Όταν ο εχθρός σου σε επαινεί…»

Copy & Paste: http://vathikokkino.gr

Ας υποθέσουμε ότι η συμφωνία δεν είναι μνημόνιο. Ας κλείσουμε τα μάτια στις κτηνωδίες που περιλαμβάνει. Ας φανταστούμε ότι τα βάρη θα κατανεμηθούν δίκαια, ότι πρόκειται για έναν «αμοιβαία επωφελή συμβιβασμό». Ακόμα κι αν αμφισβητούσαμε τα ψυχρά οικονομικά δεδομένα και παραδιδόμασταν σε ευχές, για την «κυβέρνηση της Αριστεράς που θα βρει τον τρόπο», υπάρχει κάτι τόσο ενοχλητικό στην ατμόσφαιρα, που δεν αφήνει περιθώρια για αισιοδοξία:
Τα κανάλια και η μνημονιακή, εγκληματική αντιπολίτευση, πανηγυρίζουν. Ρίγος. Αν έχουμε μάθει κάτι από αυτά τα πέντε χρόνια της κρίσης, είναι πως ό,τι είναι καλό για τον Μπάμπη, το Γιάννη και την Όλγα, ό,τι αρέσει στη Ντόρα και στον Βαγγέλη, είναι καταστροφικό για τον τόπο.
Αυτό Αλέξη, δεν είναι καθόλου καλό. Οι παραπάνω τύποι θα έπρεπε να είναι εχθροί σου.
Ίσως αυτό ακούγεται ενοχλητικό για κάποιους που πιστεύουν (ακόμα) στο μύθο της εθνικής ενότητας, μιας παράλογης κατάστασης όπου τα συμφέροντα του ανέργου και του χαμηλοσυνταξιούχου συνάδουν με εκείνα του κάθε Βαρδινογιάννη και Λάτση (μην γράψουμε Μπόμπολας, έτσι για αλλαγή). Ίσως να ήταν πολύ πιο απλά τα πράγματα αν υπήρχε η εθνική ενότητα, ωστόσο αν η κοινωνία θέλει πραγματικά να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των πολλών, χρειάζεται να απαλλαγεί από ψευδαισθήσεις. Όπως δεν υπάρχει Ευρωζώνη χωρίς μνημόνια (και πραξικοπήματα όπου χρειαστεί), έτσι και είναι ανέφικτο για όλους τους πολίτες ενός έθνους να έχουν τα ίδια συμφέροντα. Ρεαλισμό δεν θέλετε;
Ο «εθνικός διχασμός» σε ιδεολογικό επίπεδο είναι καλοδεχούμενος. Δεν σημαίνει μόνο ένταση, ύβρεις και οπαδισμό, αυτά άλλωστε συνέβαιναν για χρόνια μεταξύ φανατικών του διπόλου ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, εκείνες τις σουρεαλιστικά «υπέροχες» μέρες που παλαιού δικομματισμού. Ένταση σημαίνει και ακραιφνή πολιτικοποίηση, ριζοσπαστικοποίηση τις περισσότερες φορές, αμφισβήτηση των παραδοσιακών αξιών, παραγωγή κριτικής σκέψης και δημιουργία διαφορετικών «πολιτικών ζώων», κατά τον Αριστοτέλη. Με πιο απλά λόγια: η ένταση «ξυπνάει» τις συνειδήσεις της μάζας και κάτι τέτοιο μόνο καλό μπορεί να προσφέρει στο μέλλον.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο σκληροί πολέμιοι του «διχασμού», της σύγκρουσης, είναι αυτοί που εξυπηρετούνται απόλυτα από το υπάρχον status quo. Αυτοί που θεωρούν την ταξική σύγκρουση «ξεπερασμένη», όταν όλοι οι οικονομικοί δείκτες (π.χ. ανισότητα πλούτου) δείχνουν ότι αυτός ο πόλεμος εντείνεται, σταδιακά και σιωπηλά. Αυτοί που καταδικάζουν τη βία «από όπου κι αν προέρχεται», εκτός αν φυσικά προέρχεται από τα ΜΑΤ. Αυτοί που προσπάθησαν για χρόνια να οικοδομήσουν θεωρίες «δύο άκρων», με ιδιαίτερη αποτυχία ευτυχώς. Αυτοί, οι γνωστοί υπηρέτες της ελληνικής ξεφτισμένης μπουρζουαζίας, πολιτικοί και προπαγανδιστές κυρίως, μόνο με μία λέξη μπορούν να χαρακτηριστούν: Εχθροί.

Στήριξη λοιπόν από τον Μεϊμαράκη, που μάλιστα ήθελε και να υπογραφεί η συμφωνία «χωρίς ελληνικούς τακτικισμούς». Στήριξη από τη Φώφη και εκείνο το κόμμα που δεν πολυγουστάρει τους φτωχούς. Χαμόγελα, συγχαρητήρια τουιτς από ανθρώπους που κάποτε έσκουζαν για τον «κομμουνιστικό κίνδυνο». Οι Πορτοσάλτε στα κανάλια στηρίζουν τη συμφωνία, εστιάζουν στα θετικά της, τονίζουν την ανάγκη να στηριχθεί ο πρωθυπουργός για τη «σωστή» του επιλογή. Στο ευρωπαϊκό μέτωπο ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς δήλωσε ότι ο Τσίπρας είναι «ο πιο ισχυρός πρωθυπουργός των τελευταίων δεκαετιών» και ότι «μόνο αυτός μπορεί να επιβάλει τις μεταρρυθμίσεις». Είναι ο ίδιος άνθρωπος που δύο μέρες πριν το δημοψήφισμα ζήτησε αλλαγή της ελληνικής κυβέρνησης.
Όλα για τον Αλέξη, τον άσωτο υιό που παραστράτησε, αλλά ασπάστηκε τελικά τον «ρεαλισμό» και τη «λογική». Για χάρη του, για να νιώθει άνετα, θα κυνηγήσουμε όλους τους αντιφρονούντες, αυτούς που τολμούν (άκουσον άκουσον) να παραμένουν πιστοί στο πρόγραμμα που εμπιστεύθηκαν οι πολίτες και στο ΟΧΙ που φώναξε το 61% του λαού. Τη «μάγισσα» Ζωή, τον «ανήθικο» Γιάνη και τους δεκάδες που σκέφτονται να διαφοροποιηθούν. Γιατί αυτή η κυβέρνηση, είναι η ελπίδα μας να περάσουν μέτρα που ούτε ο Σαμαράς θα τολμούσε να ψελλίσει…
Από την πλευρά της η ξαφνικά πολυαγαπημένη κυβέρνηση από χθες διαφημίζει ότι ως αντάλλαγμα για την κακή συμφωνία, θα συγκρουστεί με τους ολιγάρχες, θα πατάξει τη διαφθορά και άλλα πολλά. Αυτά δηλαδή που δεν έκανε εδώ και έξι μήνες «αντιστασιακής» διακυβέρνησης. Φυσικά αν προχωρήσει στην υλοποίηση της συμφωνίας δεν υπάρχει καμία περίπτωση να το κάνει. Τότε θα τους έχει ανάγκη, καθώς θα έχει χάσει το στήριγμα της όλα αυτά τα χρόνια, το λαϊκό παράγοντα. Τότε μέχρι και η Σία Κοσιώνη θα είναι χρήσιμη.
«Όταν ο εχθρός σου σε επαινεί, γύρνα πίσω σου και κοίταξε που έχεις κάνει λάθος», έλεγε ο Λένιν. Όταν από αύριο ο Αλέξης Τσίπρας θα βλέπει μόνο χαμόγελα στα αντίπαλα έδρανα της Βουλής, μακάρι να το σκεφτεί έστω και για λίγο.
Μετά να θυμηθεί ότι από αύριο, την πρώτη ψηφοφορία, δεν υπάρχει γυρισμός.
Πηγή: του Θάνου Καμήλαλη στα microvia.gr