Ιδού λοιπόν εγώ ο ρουφιάνος (...ο δημοσιογράφος)

Copy & Paste: http://www.koutipandoras.gr

Ο δρόμος ανηφορικός καί δύσβατος.Τον τραβήξαμε.Αλλοι απο μας αφήσαμε Πανεπιστήμια, άλλοι δουλειές έτοιμες στημένες από τα γονικά μας.Ακολουθήσαμε αυτό που έλεγε η καρδιά μας.Με πρότυπα: Παπαδιαμάντη, Κονδυλάκη, Βάρναλη, Γαβριήλιδη, Νιτσο, Καραγιώργη, Μωραϊτίνη, Ξενόπουλο,Κρυστάλλη,Μελά κι άλλους πολλούς.

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Καποιοι έβαλαν τη ζωή τους αντίβαρο στην υπηρεσία της ενημέρωσης του ελληνικού λαού.Ο Αντρέας Καβαφακης καί ο Κώστας Βιδάλης ηταν τα πρώτα θύματα αυτής τής αυταπάρνησης.

Το 1914 πέθανε ένας άπορος συνάδελφος. Έγινε τότε έρανος για να συγκεντρωθούν τα έξοδα τής κηδείας του.Με αφορμή αυτό το γεγονός ιδρύθηκε η ΕΣΗΕΑ.

Σ αυτό το αλωνάκι της ενημέρωσης αλλοι διακρίθηκαν με τη υπογραφή τους κι άλλοι πολλοί ανώνυμοι πρόσφεραν τίς υπηρεσίες τους χωρίς ποτέ να αξιώνουν η να επιζητήσουν τη δημοσιότητα. Όλοι όμως είχαμε και υπηρετήσαμε τό ίδιο ιδεώδες: Την ενημέρωση του ελληνικού λαού ακόμα καί σε στιγμές δύσκολες για τον τόπο. Είτε μέσα από τον παράνομο Τύπο της Κατοχής είτε ψάχνοντας να βρούμε μικρά παράθυρα για να περάσουμε τό μήνυμα στα δύσκολα χρόνια της λογοκρισίας της χούντας. Τότε πού δεν ήταν λίγοι οι συνάδελφοι πού πήραν τον δρόμο της εξορίας οπως ο Νίκος ο Κιάος..Τον Κωστακη Παπαιωάννου και τον Λούη Δανο τούς συνέλαβαν στα γραφεία τους για να τούς οδηγήσουν νύκτωρ στα δικαστήρια σιδηροδέσμιους.

Πολλοί από μας φύγανε νωρίς προδομένοι από την καρδιά τους. Το βάρβαρο ωράριο και οι σκληρές συνθήκες της δουλειάς διέλυσαν πολλές οικογένειες. Γιατί πιο πολύ ήταν πού ζούσαμε στα γραφεία πάρα στο σπίτι μας.

Δεν είχαμε την πολυτέλεια να χει ο καθένας την προσωπική του εφημερίδα για να διαδίδει την πολιτική του επιλογή. Έτσι ήμασταν υποχρεωμένοι να δουλεύουμε σ εφημερίδες που εξέδιδαν άλλοι με τούς οποίους θα μπορούσαμε να συμφωνούμε η όχι. Ωστόσο η είδηση ήταν πάντα για μας ιερή και είχε σαφή διάκριση από το σχόλιο. Την πολιτική επιλογή του εκδότη την εξέφραζε επίσημα μόνο ο αρθρογράφος και ο σχολιογράφος. Ήταν αυτοί, μαζί με τον διευθυντή τής εφημερίδας πού είχαν προνομιακή σχέση με τον εκδότη. Η πλειοψηφία των υπολοίπων μπορεί και να μην τον είχε συναντήσει ποτέ. Όλα αυτά, δεν άλλαξαν ούτε με την εισβολή της τηλεόρασης στα σπίτια μας. Την προνομιακή σχέση με τούς καναλάρχες εξακολουθούν να τη διατηρούν ελάχιστα πρόσωπα.

Δυστυχώς για όλους μας δεν υπάρχει ανεξάρτητο μέσον στην Ελλάδα γιατι απλούστατα δεν υπάρχει ανεξάρτητος αναγνώστης (οπως έλεγε η αείμνηστη Βλαχου).Κι αποτελεί γεγονός οτι τα τελευταία χρόνια ο χώρος του Τύπου, με την ευρύτερη έννοια, δεν κράτησε αποστάσεις από τη διαπλοκή. Απ αυτή τη σχέση ωστόσο δεν ωφελήθηκαν οι δημοσιογράφοι. Η διαπλοκή ήταν ενα μόρφωμα τριπολικής σχέσης Τύπου,Πολιτικής καί Επιχειρηματικότητας.Οι κερδισμένοι αυτής τής σχέσης είναι μόνο κάποιοι εκδότες και κάποια πολιτικά κόμματα. Αντίθετα οι δημοσιογράφοι είναι οι μόνοι που όχι μόνο δεν ωφελήθηκαν αλλά βρέθηκαν στιγματισμένοι μέσα από έναν γενικό αφορισμό ως ρουφιάνοι. Και κάποιοι, μπορεί να είναι… Ρουφιάνους βρίσκεις σέ κάθε χώρο. Εκείνο όμως που έχει σημασία ειναι ο,τι ενώ οι εκδότες ευδοκίμησαν, ένας ολόκληρος στρατός ανέργων πλήττει την περιοχή της δημοσιογραφίας.

Δυστυχώς στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια η Τετάρτη Εξουσία ασκήθηκε στο όνομα της Δημοσιογραφίας αλλά υπέρ των εκδοτών και της διαπλοκής. Οι δημοσιογράφοι ήταν στην συντριπτική τους πλειοψηφία ο αδύναμος κρίκος αυτής της σχέσης. Προνομιακοί διαχειριστές τής διαπλοκής υπήρξαν μόνο εκδότες,πολιτικοί καί επιχειρηματίες.Κι αυτό είναι κάτι πού θα απαιτούσε κανείς να τύχει της προσοχής μιας Αριστερής Κυβέρνησης που αντί να στοχοποιήσει τούς ισχυρούς στοχοποιεί τούς πιό αδύνατους.Αντί να στοχεύσει τό δάσος,επιδιώκει να ξεριζώσει το δέντρο.Ετσι απαλλάσσει τον εργοδότη από την καταβολή του αγγελιόσημου.

Κύριε Τσίπρα

Στην μάχη που δίνετε εναντίον της διαπλοκής σύμμαχοι σας δεν μπορεί να είναι οι διαπλεκόμενοι. Σύμμαχοι απέναντι στην ανομία, στην κάθε κι απ οπουδήποτε προερχόμενη απειλή κατά της δημοκρατίας,του σεβασμού των θεσμών και της συνταγματικής ευταξίας είναι μόνο οι δημοσιογράφοι. Όχι οι εκλεκτοί της ευνοιοκρατίας που είναι ελάχιστοι αλλά η πλειοψηφία εκείνων πού βρίσκονται καθημερινά στον δρόμο που πασχίζουν για την είδηση που αγωνίζονται γιά την ουσιαστική και έγκυρη ενημέρωση του ελληνικού λαού. Που στον βίο τους δεν αποκτήσανε ακίνητα σκάφη και μετοχές σε οφσόρ. Η πλειοψηφία των δημοσιογράφων που βάλλεται με τόση βαναυσότητα από το νομοσχέδιο παραμένουν οι κυματοθραύστες της απέναντι στην ανομία. Άλλωστε η πληθώρα των αποκαλύψεων εναντίον της διαπλοκής προέρχεται από εξαντλητική έρευνα συναδέλφων πολλοί από τους οποίους ένεκεν της αυταπάρνησης τους βρέθηκαν εκτός νυμφώνος.

Όσο για τα προνόμια μας ένα μόνο πια μας έχει απομείνει, το χαμηλότερο προσδόκιμο του βίου.